برفتی به پیکار دشمن امام که شاید بگیرد غنائم به کام
سپاهان دشمن چو گرگ و پلنگ امامم سپاهش همه غازقُلنگ
که یکباره از غیب و از بخت بد / بخواندش وسط لعنتی, عَبدِ وَد
نقی یال و کوپال آن یل بدید ز ترسش از آن یل به تنبان بِرید
دو دستی بکوبید بر فرق سر بگفتا که شاید شود دردسر
بگفتا که باید رود دیگری قرارم ببوده: فقط رهبری
به او گفته شد زر نزن ای چاقال تو گفتی یه تن لشگری, ضد حال
هُلی دادنش سمت میدان همی به همراه تیپا و پس گردنی
به یک لحظه ایشان به میدان رسید ز ترسش دوباره به تنبان بِرید
نقی بود و دشداشه و ذوالنقار ولی کونْ پتی, آن نشاید به کار
شرایط برایش قمر عقرب است به خود او نجنبد کلفت اندر است
به یاد علی آن گراز چموش برای رهائی تف انداخت روش
عمر گفتش ای احمق بی شعور که قامت به خر برده مغزت به مور
منم آن که تف می کند بر علی تو باید در این لحظه خدعه زنی
در این جا نقی کشف عورت بکرد ولی آن کثافت از او رو نکرد
نشاید که عاقل درآرد لباس چه از خود کُند, یا کُند اقتباس
همان دم که دشداشه اش باز شد به سوی نقی حمله آغاز شد
به نوبت نقی را چنان کردنش که چاکش بیامد پس گردنش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر